W 1913 przedsiębiorca budowlany Rudolf Wiczyński kupił od Władysława Wicherta (prawdopodobnie byłego ułana) posesję przy Nowogrodzkiej 4. Zburzył stojący na tej działce budynek i trzy lata później zaczął stawiać w jego miejscu kamienicę dla swojej rodziny. W grudniu 1914 ukończył budowę jednego z najsolidniejszych obiektów w stolicy. Trzy lata później zmarł. Wówczas jego żona sprzedała dom Stanisławowi Wesselowi. W 1936 roku kamienicę kupiła rodzina Breisemeisterów, właścicieli warszawskiej cukierni Szwajcarska (od początku istnienia zajmowali mieszkanie nr.6).
Po wojnie kamienica została znacjonalizowana.
W 1989 roku lokale na Nowogrodzkiej 4 odzyskali, zgodnie z literą prawa, potomkowie rodziny Breistmeiserów. Działali we własnym imieniu kontynuując rodzinne wartości - solidność, tradycję.
Budynkiem zainteresował się hiszpański deweloper - firma Restaura, która, po uprzednim upewnieniu się co do prawidłowego przeprowadzenia procesu reprywatyzacji, etapowo (do 2006 r.) odkupiła udziały od kilku spadkobierców. Deweloper zajął się architektonicznym przygotowywaniem budynku do renowacji, a także ugodowym wykwaterowaniem lokatorów. Choć proces okazał się długi, zakończył się pełnym powodzeniem.
Restaura postanowiła jednak wycofać się z Polski, a Nowogrodzka 4 trafiła w ręce hiszpańskiego banku. Ten wystawił nieruchomość na licytację. Przejęła go w 2014 roku spółka No4, która cztery lata później zakończyła proces jego rewitalizacji.